MAY BOYFRIEND KA NA?

Sa darating na katapusan ng buwan, ako'y magdiriwang ng ika-isang taong anibersaryo ng aking paglisan sa piling ni Inang Bayan upang patuloy na paglinangin ang kaalaman sa ekonomiya ng agrikultura. Bukod sa aking pamilya, pansamantala kong iniwan ang mahal kong mga kaibigan at syempre huwag nating kalimutan ang aking alagang aso. Gaya ng inaasahan, nababawasan din ang bilang ng mga taong aking nakakapanayam sa paglipas ng mga buwan. Subalit, sa lahat ng mga taong ako'y kinukumusta pa rin (o kinukumusta ko) paminsan-minsan, dalawang tanong ang siyamnapu't siyam na porsiyento kong hinaharap:

1) Hi Ate ! Nakapag-adjust ka na ba sa weather diyan?

2) May boyfriend ka na?

Epic. Question. Number. Two. Yeng tetee? Iniisip ko nga, saan kaya sila nanggagaling? Masaya naman ako at alam ko ang gusto ko sa buhay ko. Explicitly ko namang sinabing nagpunta ako rito para mag-aral. Anong kinalaman ng boyfriend? Ni hindi ako tinanong kung ano na ang natutunan ko at pwede ko iuwi sa Pilipinas so far. Enebeyen. 

Napipilitan tuloy ako maging pilosopo paminsan. Kung hindi ko dadaanin sa normal na "wala pa eh" dahil di naman kami masyado close nung nagtanong to begin with, napipilitan akong maging malikhain. Sa katunayan meron na akong kaunting canned responses na naipon:

a.) 'Pag sinabihan kang magte-trenta ka na at "kailangan" mo nang bumuo ng sariling pamilya soon:

*Wow. 'Di pwedeng maiba? Inalam mo man lang ba kung anong plano ko sa buhay ko?*

b.) 'Pag in-insist pa rin na tumatakbo na ang biological clock:

*Hindi ko po hinahabol. Ktnxbye.*

c.) 'Pag sinabing choosy/mataray ka kasi:

*Eh? Kasalanan ko pa kung hindi nila ako masabayan? Namambuhay 'to oh.*

d.) 'Pag sinabing marami namang "gwapo" sa Alemanya at mabenta ang Pinay beauty sa mga Kanluranin:

*Halika 'teh, ikaw na lang dito.*

e.) 'Pag sinabihan kang tomboy ka 'ata eh:

*Affected ka? Lelz.*

f.) 'Pag tinanong ka kung bakit:

*Dahil gusto ko. [Mic drop]*

g.) 'Pag sinabi mong dahil yun ang gusto mo pero sinabihan kang bitter/defensive ka lang pero bothered ka talaga deep inside:

*[FACE PALM]*

Pero dahil kalmado naman ako (in general, by default), hindi ko pa naman nagamit ang mga canned responses ko sa kahit na sino. Kidding aside though, mahirap bang unawain kapag may mga tao (kababaihan, to be more specific) na hindi umaayon ang takbo ng buhay sa karaniwan? It frustrates me, honestly. Sa isang lipunan ng ika-dalawampu't isang siglo kung saan inaakala mong 'progresibo' na ang kaisipan ng mga tao, may bahagi pa ring maaaring hindi pa handa o hindi talaga bukas sa mga bagay na labas sa nakasanayan. Maraming impluwensiya, syempre, at hindi rin naman natin pwedeng lahatin. Nariyan ang kinalakhang pamilya, kultura, relihiyon, ang environment na ginagalawan, mga personal na karanasan, at ang exposure at access sa iba't ibang uri ng impormasyong may kinalaman sa ebolusyon ng lipunan. Nasaan ba ang ugat? Nasa tingin pa rin ba ng "modernong" lipunan sa papel na ginagampanan ng kababaihan?

Marami tayong pag-uusapan tungkol diyan. At dahil marami akong oras dahil wala naman akong boyfriend and I'm not spending my time looking for one, mas mainam pa sigurong upuan natin paminsan ano ba'ng masasabi mo sa paksang 'yan. Kalmado ako, wag kang mag-alala. Pero isang tanong pa, bibigwasan na talaga kita. #